13 keer

Dag 6
Het eerste weekend hier! Helaas heeft weekend een iets andere betekenis dan thuis, druk! De Nepalezen zijn alleen op zaterdagen vrij en dus komen dan de meeste leerlingen naar SPAK.
Spak heeft een cateringservice: Spak&Beans. Anne is de manager en ze vertelde dat ze op zaterdag en zondag ochtenden op een marktje staat met een kraampje. We waren benieuwd en hadden beloofd deze ochtend eens te komen kijken hoe dat er aan toe gaat.
7.30 ging de wekker, 7.45 zouden we klaarstaan bij Spak.. Gonda stapt met al haar wilskracht uit bed om Mieke wakker te maken (die geen wekker bij zich heeft, of gewoon graag gewekt wordt..).
Mieke had tot laat geprobeerd te skypen met familie, maar helaas is dit niet gelukt omdat de computer het heeft begeven. Hierdoor was het toch wel wat vroeg en toen Gonda haar kwam wekken had ze besloten om nog echt niet haar houten bed uit te gaan. Dus vriendelijk verzocht om nog door te slapen en volgende week de markt te gaan bezoeken. Gonda was hier reuze blij mee, want ook zij was nog tot laat doorgegaan.
Morgen maar naar de markt leek ons een fijn plan nadat we de dag er voor tot 1.30 aan de blog hadden gewerkt.. Sorry Anne!

Na ons schoonheidsslaapje vertrokken we richting de Higher Ground voor een heerlijk pannenkoeken ontbijt, maar helaas.. Higher Ground was dicht . Het volgende briljante plan was yoghurt, die heel lekker schijnt te zijn, met fruit en cornflakes te halen. Meteen op de voor ons vroege ochtend afdingen geblazen, wat mislukte en we zaten toen dus nog steeds zonder fruit..
Uiteindelijk bij een kraampje 2 sinaasappels en 2 appels gekocht om in onze yoghurt te stoppen. Ook hadden we bij een bakkertje brood gehaald om tosti’s te maken. Eenmaal thuis met een zak vol met boodschappen gingen we beginnen aan het voorbereiden van de maaltijd. Ondertussen lagen de tosti’s klaar op het ijzer: ‘oh ja, geen stroom’. Lekker blond zeggen we dan maar.
Het mocht de pret niet drukken, boven op het dakterras zijn we in de zon gaan genieten van het uitzicht en hebben heerlijke yoghurt met fruit gegeten. Het was een hele heldere dag en we konden alle sneeuwtoppen zien.
Marloes vertelde ons dat dit zeldzaam was in februari, meestal kan dit pas vanaf half maart. Zij kwam ons om ophalen om naar NAG te gaan, het weeshuis. We weten nog steeds niet waar de letters voor staan, maar het is in ieder geval ver weg. Eerst moesten we een busje nemen vanaf het busstation. Hier werd Gonda al geslagen door een straatkind dat geld wilde. Volgens Marloes heel normaal, we hoefden niet bang te zijn dat ze iets zouden stelen. Het was haar een keer overkomen, maar als Westerling wordt je door de locals in de gaten gehouden. Een Nepalees zag een straatkind iets stelen waarop hij het kind totaal afranselde. Dit was zo erg dat Marloes uiteindelijk de man vroeg te stoppen omdat ze dacht dat hij het wel begrepen had..
De busjes die stopten waren allemaal overvol, maar uiteindelijk vonden we er een waar we op z’n minst konden zitten. Vervolgens moesten we in Ratnapark overstappen, dit is in het centrum van Kathmandu waar het nog drukker is, nog meer bedelaars en vooral heel erg veel busjes met busmanagers die heel snel vanalles roepen. Marloes vertelde ons dat we naar Thoka moesten en dat ze dat zouden roepen.. Helaas voor ons onverstaanbaar..

3 boxers kwamen ons enthousiast begroeten, we vonden dit alle drie niet zo’n goed plan, maar de honden des te meer.. We liepen naar het kantoortje waar we probeerden de enthousiaste honden buiten te sluiten, wat mislukte.. Niemand wist welke kinderen we les moesten geven, maar de beste man die ons hielp zou er wel eentje vinden die de rest moest optrommelen. Er kwam een jongen die de sleutel zou halen en uiteindelijk stonden er 4 leerlingen voor onze neus in een heel klein lokaaltje.
De leerlingen gingen meteen wild aan de slag om alles aan te sluiten en klaar te zetten, wij hoefden alleen maar toe te kijken! Dat is nog eens iets anders dan in Amsterdam waar zelfs hun eigen stoel op de juiste plek zetten te moeilijk is voor sommige leerlingen..
De honden vonden het ook gezellig, maar een ferm OUT! En een versterker tegen de deur zorgde voor wat rust in de tent.
We begonnen met een namenspelletje om het ijs te breken. We hadden het Nepalese zinnetje: Ik ben Mieke - Mero naam Mieke ho aangeleerd zodat we dit konden gebruiken. (Voor de ODM-ers ‘Wie ben jij’ in het Engels en Nepalees!). Het werd goed ontvangen en ze begrepen er niks van dat we Nepalees konden. De les verliep zeer voorspoedig, dat kan ook niet anders met onze tophit ‘The lion sleeps tonight’. Ondertussen zagen we buiten een ezel rondlopen, viel halverwege de stroom uit, (waardoor de keyboards het natuurlijk ook niet meer deden..) en krabbelden de honden steeds aan de deur.
De leerlingen zijn hier niet gewend om spelenderwijs te leren. Op school moeten ze alles overnemen/overschrijven van de docent, eigen inbreng is heel raar, oftewel het was zowel voor ons als voor hen even wennen..
De tweede groep was helaas op schoolreis en dus stonden we na een uur al weer klaar voor de terugrit van anderhalf uur..
We pakten een andere terugweg, die mogelijk langer duurde en waarvoor we stukje moesten lopen bij het overstappen. Een man lag midden op straat met zijn hoofd op een muts. Of hij nou lag te slapen of half dood aan het gaan was??!
Marloes vertelde dat, als je de ambulance belt, ze zullen vragen of hij dronken is. Zo ja, dan laten ze hem liggen. Zo nee, dan vragen ze of jij de ambulance voor hem wil betalen.. We lieten hem, net als alle andere mensen, dus maar voor wat het was en we vonden een nieuw busje met weer een Johnny (Grease) look-a-like als manager.
Uiteindelijk kwamen we weer veilig thuis, waar we plakkers voor onze foto’s haalden en stoelen voor op het dakterras!
Het was Marloes’ verjaardag en ze zou optreden in de Electric Pagoda in Thamel, waar we met de hele groep zouden gaan eten. We gingen met de taxi, omdat Anne vanuit Spak&Beans een taart meenam en die natuurlijk wel heel aan moest komen. Iedereen weer inladen, Gonda weer languit op schoot en daar kwamen we alweer met de slappe lach aan in Thamel. Het was een super sfeervolle tuin (met heaters, eindelijk warmte!!) met een podium waar Marloes zat te spelen. We gingen (uiteraard) recht tegenover haar zitten en Buddha en z’n vrienden kwamen er ook gezellig bij. Aangezien zij aan de rum gingen, konden wij niet achterblijven! Blue Lagoon, Mojito vervolgens verjaardagstaart en terwijl we die nog weg aan het werken waren kwam de maaltijd..
Gonda heeft de hele avond naast Nepalezen gezeten en heeft een spoedcursus Nepalees gekregen. Ze begreep nu ook eindelijk waarom de kinderen in het weeshuis zo moesten lachen. In een poging haar naam uitspreekbaar te maken voor de leerlingen stelde ze zich voor op z’n Duits: Gunda (Niemann). Dit klinkt als Gundra, wat gangster of gespierde blijkt te betekenen in het Nepalees..
Voor Mieke was het af en toe te veel; ze houdt het bij 1 woord per dag. Helaas is ze nu alweer het woord vergeten.. Iets met Maf garnoush (geloof ik)= sorry. (Ja Mieke dat klopt)

Dag 7
Vandaag is het zondag, tijd om de kerk te bezoeken en contact te leggen met iemand van het koor om eens te kijken hoe het er daar aan toe gaat. Helaas is Mieke weer niet uit d’r bed te branden en vond Gonda het niet echt een probleem om toch ook maar weer een paar extra uurtjes te pakken.
We moeten toch echt wat eerder gaan slapen. Maar ach, we hebben nog tijd zat om dingen te doen. Eerst even de troep die we gister hadden gemaakt afwassen om daarna het ontbijt klaar te maken. Yoghurt met cornflakes en fruit eten op het terras en daarna de lesplannen voor NAG nog even uitwerken en alvast maken voor volgende week. Heerlijk in de zon, op de achtergrond de bergen; wat wil je nog meer.
Dit keer voorbereid op het feit dat leerlingen misschien niet op komen dagen gaat Gonda naar Spak, terwijl Mieke bijkleurt op het dakterras.
Dan gebeurt het.. Gonda’s tweede leerling komt opdagen!! Wat een feest! Daarna komt toch ook de leerling van Mieke opdagen, maar ondertussen zijn de lesplannen voor morgen al in orde gemaakt.
Na de les vertrekt Gonda richting huis om zich om te kleden voor de Yoga les samen met Sjifra en Anne om 18.00 uur.
Aangezien Mieke pas om 18.00 uur klaar was met lesgeven ging die niet mee. Lekker douchen en even relaxt op bed zitten Facebooken. Helaas ontzettend verbrand van het zitten op het terras, ging toch harder dan verwacht.
Als Gonda thuiskomt om yogakleding aan te doen gaat de buitendeur niet open.. Sta je dan met een sleutel die niet werkt.. Gelukkig liep ik toch al met m’n hele backpack en had ik genoeg spullen bij me. Daarnaast had Anne nog wel een extra vest en sokken, DANKJEWEL!!
De yogales was inspannender dan gedacht en vooral het hummen aan het begin en het eind was een nieuwe ervaring, sowieso ga ik nog een keer al is het maar om te zien hoe Mieke er op zal reageren!
Daarna weer lekker uit eten met de rest van de groep, allemaal soorten Curry’s met Naan. Erg lekker en leuk gekletst. Nu maar is een nachtje vroeg naar bed. Dit keer had Gonda ook kussens in haar bed, want de blauwe plekken op d’r heupen zijn niet mis..

Morgen de eerste ontmoeting met de leerlingen op de British school!

Dag 8
De kussens hielpen enigszins en wat meer uitgerust werden we wakker. Mieke ging de markt op voor fruit, terwijl Gonda de fotoverzameling op haar kamer ophing.
Een heerlijk ontbijt op het dakterras waarbij we verbaasd waren over het bijzondere geluid dat van apen bleek te zijn.. ’s Middags zouden we lesgeven op de British School en na enkele voorbereidingen vertrokken we. We bedachten ons dat we niet zeker wisten of er wel instrumenten waren, dus we gingen naar Spak om een gitaar te halen alwaar we Ritisha (van de administratie) tegenkwamen. Zij is pas verhuisd en afgelopen nacht werd haar huis gezegend, ze had eten mee wat we mochten proeven en ze vroeg of ze ons een tika mocht geven.. Nou zijn wij de beroerdste niet en wie wil er nou niet gezegend worden met een lang leven? Dus met een rode stip op ons voorhoofd vertrokken we richting de British School.
Sjifra had ons verteld dat er een leuk tentje in de buurt zat, dus daar gingen we lunchen. Aangezien we alle pittige rijst en mo:mo’s wel zat waren, gingen we voor een pizza. De eerste duurde ontzettend lang, dus zodra die voor onze neus stond (en er lekker uitzag) bestelden we een tweede met groenten. Toen begrepen we direct waarom het zo lang duurde. Meneer de ober sprong namelijk op de fiets om een kwartier later terug te komen met de groenten die wij op onze pizza wilden.. Mieke vroeg zich (achteraf terecht) af of die groenten wel gewassen werden... Gelijk nadat we de pizza op hadden voelden we ons al niet zo lekker..
De British School was zwaar beveiligd voor ons idee. We moesten vaak zeggen wie we waren, waar we voor kwamen en we moesten ons intekenen op een lijst. Uiteindelijk werden we naar een gymzaal gebracht met een podium en een vleugel! Sowieso zag alles er piekfijn uit, een vijver met eenden en een basketbalveld, gewone klaslokalen met tekeningen zoals je ook in Amsterdam vindt. We hoorden een man zingen en we gingen op zoek naar waar het vandaan kwam. We vonden een muzieklokaal met meer instrumenten dan die je normaal gesproken verwacht in een muzieklokaal (keyboards, akoestische en elektrische gitaren, elektrisch drumstel, boomwackers). De beste mannen waren oefentracks aan het opnemen voor de musical die ze met de leerlingen gingen uitvoeren. Het duurde te lang om met elke leerling zijn partij in de studeren, vertelde hij met een heftig Brits accent. Mieke vertelde dat we stage liepen en uit Nederland kwamen, wat de man heel komisch vond want dat had hij allang gehoord aan ons accent.. pff, alsof hij geen accent heeft!! We verstoorden de opnames nog drie keer doordat we eerst de deur niet open kregen en daarna nog op zoek waren naar Orff-instrumenten voor onze kleuterklas. Hij mag ons wel denken we.
Het lesgeven op TBS was ontzettend leuk! De kinderen zijn nog jong, van 6 tot 8 jaar. Hier kwamen we erachter dat ons Engels toch nog niet heel best was, soms zochten we echt naar woorden. Maar ondanks dat ging het hartstikke goed en deden de leerlingen goed mee.
Terug van de les gingen we even uitrusten op ons bed en vanaf toen voelde Mieke zich al niet lekker. We gingen ‘s avonds iets eten in een gezellig restaurantje maar ze had helemaal geen honger, blijkbaar hadden er meer last van, want iedereen nam alleen een soepje.
Mieke had welgeteld 1 hap gegeten van haar soep en gaf het toen weg, er ging niks in. Thuis maar een maagtablet genomen in de hoop dat het over ging. Na een uur te hebben geslapen begon de ongein. De hele nacht overgegeven en ook overdag ging ik de hele dag door. Koorts erbij, deze dag voelde dan ook als een hele week. Slapen ging niet en hierdoor duurde het uren. Gelukkig ging Gonda allemaal dingetjes voor me kopen en uiteindelijk bleef de thee er dan nog redelijk in.
Daarna nog even geskyped met thuis.. Als je dan zo’n dag ziek bent mis je thuis toch wel! De luxe die je hebt als je thuis bent, heerlijk in je lekkere bed kunt liggen en verzorgd worden door moeders. (ondanks dat Gonda nu ook een soort moeder was, haha) Maar goed, het schijnt er allemaal bij te horen, ik hoop dat ik nu voor een tijdje m’n portie heb gehad. Kijken hoe lang Gonda het vol houdt haha.

Dag 9
Dit was een offday, na een nacht naar Mieke geluisterd te hebben die haar maaginhoud in de wc probeerde te deponeren, was het plan om naar Boudha te gaan even uitgesteld.. In plaats van 3x bleek het te gaan om 9x en ze lag erbij als een vaatdoek na het schoonmaken van een heel studentenhuis (inclusief badkamer met schimmel).
Na de ontsnapping voor ontbijt lag Mieke er hetzelfde bij, maar nu koortsig rood en er werden bananen en koekjes ingeslagen, want een lege maag is nooit goed. Gelukkig was het snel lunchtijd, maar daarna was het nog niet echt beter gesteld met de patiënt, de teller stond ondertussen op 13 keer. Rijstwafels, crackers en thee (in een zakje!) werden binnengehaald, maar ook dit ging er nog niet echt in. Het weer werkte erg mee met deze dag, grauw, bewolkt.. Alle Spakkers bleven een beetje thuis hangen..
Het leek ondertussen de goede kant op te gaan met Mieke die zin had om een film te kijken en Gonda vertrok met een gerust hart voor het diner.
Het leek bij de mensen thuis, heel knus bij kaarslicht (klinkt beter als: er was geen stroom, dus zagen we niet wat we aten). Oma had gekookt en blijkbaar vaker westerlingen te gast gehad, want EINDELIJK was het eten in plaats van vooral pittig, lekker en pittig! Toen we dat iets te vaak zeiden werd schoonzoon wat zenuwachtig en liet alles, inclusief kaarsen vallen, maar dat kon de pret niet drukken. Om 8 uur stonden we buiten en op het punt om ons bedje op te zoeken.

Dag 10
Het plan was om ’s ochtends naar Thamel te gaan om inkopen te doen. Mieke voelde zich een stuk beter, maar ’s middags moest er weer lesgegeven worden en het leek haar beter rustig aan te doen.
Gonda vertrok met Sjifra en Anne naar Thamel. We hadden gelezen over de ‘Garden of Dreams’ dat bekend staat in de boekjes als de plek waar stelletjes flikflooien. Over het algemeen zien we niet zoveel emoties bij de Nepalezen en alleen goede vrienden (dus geen stelletjes) lopen hand in hand of arm in arm.
Bij aankomst in Thamel zagen we deze mysterieuze tuin en we waren erg benieuwd. Naast eekhoorntjes zagen we welgeteld 1 stelletje dat zowaar dicht tegen elkaar aan zat, maar daarmee hield de romantiek wel op.. De tuin was wel heel erg westers mooi, maar vooral ook veel kleiner dan verwacht.. Met 1 blik kon je alles wel overzien. Toch voelde het als een totaal andere plek dan buiten de muren en ga ik er zeker nog naar terug wanneer er zich een heimwee moment voordoet, om in het gras het vondelparkgevoel te beleven. Er lagen zelfs matjes met kussentjes klaar in het gras!
Vervolgens gingen we op zoek naar een postkantoor om onze kaarten op de post te doen, voor 500 rupee wilden ze dat wel fixen, maar dat leek ons onzin. Morgen nog maar eens proberen het echte postkantoor te vinden..
Na de falafel to go was het tijd terug naar Buddha-rooms te gaan, want ik moest weer lesgeven. Mieke was ondertussen overeind en ze dacht dat het wel goed kwam. Helaas was het douchen al heftig genoeg en nam ik haar lessen over. Best wel naar, want de leskamers zijn gemiddeld zo’n 5 graden, en na meer dan een uur lesgeven ben je onderkoeld.
Gelukkig kwam de blijde mededeling, van Mieke toen ik thuiskwam, dat de douche warm was! Superfijn. Daarna was het weer lekker met z’n allen eten bij Moksh om het vuur, waardoor weer lekker alles stinkt. Mieke ging voor het eerst weer naar buiten en heeft zelfs iets gegeten! We voerden heftige gesprekken. Vooral Anne was verontwaardigd; op aflevering gemist stond geen nieuwe aflevering van Boer zoekt vrouw, terwijl er normaal altijd nog twee afleveringen zijn! Mieke begreep het niet en na een heftige discussie kwam het er op neer dat Mieke nu waarschijnlijk op afleveringgemist.nl zit te kijken of er écht geen nieuwe aflevering op staat..
Morgen hebben we per ongeluk weer een vrije dag, er zijn helaas geen leerlingen voor de Musical Theatre les.

Wist je dat?
- het eten in een restaurant niet verser kan dan in Nepal? Je bestelt een groentepizza en de groenten worden nog even van de markt gehaald.
- je hier ook heel erg ziek van kan worden?
- we het er niet over eens zijn of we ‘s nachts de honden horen blaffen, of dat het toch de apen zijn?
- er naast straathonden en straatkoeien ook straatschapen zijn?
- yoga bekend staat als scheetsport?
- Gonda erg benieuwd is naar hoe Mieke haar 1e yoga ervaring zal vinden?
- Gonda daar nu al van aan het genieten is?