De eerste maand zit erop,tijd voor serieuze zaken!

Dag 25.
In de ochtend zijn we allebei wat aan school gegaan, Gonda heeft haar stageverslag af! Dat scheelt weer. In het huis was iedereen lekker zijn eigen ding aan het doen. Sjifra was beneden, Vera liep wat rondjes, Gonda en Mieke waren aan school en Pecial deed de wekelijkse schoonmaak. Na ook nog even een blog te hebben geschreven hadden we wat honger gekregen. We gingen tosti’s maken, we hadden nog yoghurt met fruit en we hadden nog 3 eitjes. Met onze maaltijd hup naar boven om op het dakterras lekker te ontbijten/lunchen.
s’ Middags moest er worden lesgegeven, Gonda om 14 uur en Mieke pas om 17 uur. Daarom kon zij nog even skypen met haar nichtje en Gonda ging naar SPAK. Maar eenmaal aangekomen waren er weer een paar leerlingen die niet op kwamen dagen. Erg fijn, dus dan maar weer naar huis met verse brownies van Spak&Beans. Hier kwamen de meiden op een geniaal idee om elkaar eens goed te gaan masseren. Sjifra en Mieke waren eerst aan de beurt, echt super fijn want Vera wist precies hoe het moest en Gonda deed gewoon na.
Na het lesgeven was er een nieuw meisje uit Nederland gearriveerd, Lisa! Het is al een vriendinnetje van Sjifra dus het was gelijk gezellig. Uiteraard hebben we gegeten bij Thikali, het restaurantje waar je verplicht Dal bhat moet eten als je aankomt.

Dag 26.
Om kwart voor 7 ging de wekker, we moesten jammer genoeg Vera uitzwaaien. Het was net zo gezellig en we vinden het heel jammer dat ze weg moest.. Maar we gaan heel veel skypen en als we in Nederland zijn komen ze een paar nachtjes naar Bergen
En wat ga je doen als je hier al een maand zit en je jezelf toch wat dik gaat voelen en merkt dat je spieren slap worden?! Ja, ja, hardlopen om half 8 ‘s ochtends op een chaotische weg (inclusief bij behorende uitlaatgassen), dat kan gewoon.
Na maar 1 keer te hebben gestopt, het is hier heel zwaar ademen met een smerige lucht en bergje op rennen werkt ook niet erg motiverend, kwamen we weer aan bij het huis. We bleven op de gezonde toer en gingen wederom yoghurt met fruit eten boven op het dak. Als we dan toch zo goed bezig zijn dan ook maar even aan school werken.
Om 12:00 uur gingen we lunchen bij SOMA, het Westerse tentje, om vervolgens daarna de bus te pakken naar Thoka waar we weer les gingen geven aan de weeskindjes. Maar ondertussen was het keihard gaan regenen en het wilde niet meer stoppen. Dus met zeiknatte kleren in het busje op weg naar Thoka, bij de overstap werden we verkeerd afgezet en moesten we een eindje terug lopen. Mieke’s schoentjes waren ondertussen doorweekt.. Uiteindelijk vonden we een nieuw busje. Eenmaal daar aangekomen kregen we te horen dat alle meiden er niet waren omdat die ondergoed aan het shoppen waren. Erg fijn, hele reis achter de rug; zijn ze er niet!
Maar goed er was 1 jongen en toevallig nog 1 meisje, die zeker geen ondergoed nodig had. Dus daar gingen we maar mee aan de slag. Na een uurtje was het wel weer genoeg geweest en begon de rit terug. Maar het was nog harder gaan regenen! Ook was er in Thoka een festival gaande en omdat iedereen op dit tijdstip had bedacht om naar huis te gaan zaten de busjes overvol. Overvol in Nepal betekent mensen er bovenop en aan de zijkant eraan hangend.. We konden er niet meer bij, zelfs niet als we gingen proppen. Dus we gingen maar lopen, wat echt niet te doen was in dit weer. We waren in 5 minuten helemaal doorweekt en hadden er geen zin meer in. We gingen een bakker binnen en trakteerde onszelf op donuts, we hadden niet voor niets gesport vanochtend.
Eindelijk waren we dan thuis, het blijft maar gieten. Het schijnt morgen nog te gaan regenen en dan wordt het ‘zomer’! Altijd na Shivarati, beloven vele Nepalezen ons!

Dag 27.
De ochtend begon weer vroeg omdat we opzoek gingen naar een cadeautje voor Ritisha waarbij we waren uitgenodigd om te komen eten. We hadden bedacht om een foto die we hadden gemaakt bij de voetbalwedstrijd uit te laten printen op fotopapier en daar een lijstje bij te kopen.

Om 10 uur hadden we met Marloes afgesproken om de liedjes voor Sundance door te nemen. Het ging allemaal best goed en het was leuk om 3 stemmig te zingen. Om 12 uur was het wel weer eens tijd om te eten, we hadden ook niet heel veel tijd want om half 2 begonnen de lessen alweer.
Pannenkoeken en French toast bij Higher Ground werden genuttigd, Lisa’s eerste!

Toen we thuiskwamen stond er een verassing op ons te wachten, namelijk;
WE HEBBEN VOOR ALTIJD EEN WARME DOUCHE. Er is een gasfles geplaatst waardoor we nu altijd warm kunnen douchen. Wel met raam en deur open en een plastic zakje over de fles zodat we nergens last van krijgen..

Na de lessen ging Gonda snel de foto ophalen en kocht een leuk lijstje. Daarnaast kochten we nog Nepalese rum voor de man van Ritisha, Marloes had gezegd dat dit goed te doen was. We moesten zo’n 20 minuten in de taxi en toen kwamen we in een gedeelte, net buiten de stad waar het al wat rustiger was. Ze wonen in een groot huis en hebben van dat huis 1 verdieping. Vanaf het huis kan je super goed de bergen zien en je kijkt uit op een groot bos. Super mooi en schoon, vooral vergeleken met moeilijk begaanbare weg er naar toe.
We werden halverwege opgehaald door Sailesh, de man van Ritisha. Johan, de Zweedse coach was er al en keek als een koning vanaf het balkon op ons neer. We gingen naar binnen en daar was Ritisha. We kregen een rondleiding en het was een verrassend normaal huis, behalve dan dat het keukenblad op Gonda’s maat is en er in de woonkamer geen meubels stonden. Je zit hier namelijk op de grond op speciale kussens. Nepalezen zijn niet zo van de cadeautjes, dat had Marloes al wel verteld. Wij vonden het zo speciaal dat we uitgenodigd waren dat we het dan maar Nederlandse cultuur noemen om een cadeautje te geven bij een housewarming. Ze waren geloof ik wel verbaasd, maar de rum werd direct geserveerd. Toen Gonda vertelde dat de verkoper had gezegd dat het alleen voor echte mannen was, konden de mannen natuurlijk niet weigeren het te drinken. De dames hielden het liever bij de wijn, die super lekker was! Eindelijk ons eerste lekkere wijntje in Nepal .
Er werd een soort kroepoek van linzen geserveerd, met pittige chipsachtigen en een bord met komkommer, wortel en kool. Ritisha waarschuwde; Hou ruimte voor de Dal Bhat!
Van te voren waren we wat zenuwachtig; Hoe pittig zou het eten zijn? Gelukkig voor ons viel het super mee, hoewel 1 sausje met kip, waar de botjes trouwens nog in zaten, wel het een en ander wegbrandde. We zagen de Nepalezen gezellig met hun handen eten, tja dat wilden wij ook wel proberen. Na wat technieklessen kregen we zeker wat binnen en het geeft een nieuwe dimensie aan het eten, toch pakten we de lepel weer. Zijn we toch net iets handiger mee.
We zaten toen eigenlijk al vol van al het heerlijke eten, maar.. Er kwam nog een toetje!
Rasbari met yoghurt, super lekker!! Echt een aanrader:

http://www.weallnepali.com/recipe/desert-or-mithai/rasbari

Toen de Rasbari’s, de wijn en de rum op waren, was het tijd om naar huis te gaan. (inderdaad Alien, opeens heet het thuis..)
Naar huis gaan is makkelijker gezegd dan gedaan. Alleen Mieke had haar zaklampje bij zich en de weg die op de heenweg al moeilijk begaanbaar was, werd er niet makkelijker op zonder licht..
Uiteindelijk kwamen we veilig bij de weg waar een taxi ons meenam. Niet dat hij dat graag wilde en na een aantal vermaningen van Marloes om rustiger te rijden was hij pas echt pissig. Gelukkig bereikten we heelhuids Jawalekhel, waarna we snel naar bed gingen. Het was al 22.00 uur!

Dag 28.
De morgen begon met een rondje rennen, deze keer ging het iets minder goed. Het was al heel vroeg warm en doordat we een uurtje later waren begonnen was het al erg druk op de weg. Niet heel fijn om te rennen tussen alle gaten, al het verkeer en starende mensen..

Na het rennen moesten we snel douchen; en jawel onder de warme douche! Echt heel erg fijn! Dit hebben we toch wel gemist. Als de 1 aan het douchen was ging de ander bedenken wat we gingen doen in de babyles, als de 2e aan het douchen was maakte de ander het af. En tijdens het bedenken moest er ook nog worden gegeten. Maar zo kwamen we wel op tijd tot een goede les en alles verliep prima. Vandaag zat er voor het eerst echt een goede structuur in en hebben we geen een keer moeten denken ‘oh shit we zijn door onze liedjes heen’. YES!
Omdat het zo lekker weer was gingen we met alle babies en moeders mee wat drinken bij Hannah’s Café, hoe bedoel je goede Community Art?! Ja, ja, Adri, we doen hier echt wel onze plicht.
Daarna snel ook even wat gegeten bij Assa café, ondertussen lessen gemaakt voor de komende week, en toen moesten we alweer hollen voor de les bij de The British school. Maar op de een of andere manier zat hollen er niet meer in en verliep dit loopje erg traag, mede dankzij de vogelpoep op Mieke’s vest. We waren dan ook 5 minuten te laat, het lijkt wel alsof we er een eeuwigheid over hadden gedaan. Maar goed geen probleem, de leerlingen waren een beetje aan het hollen door de gymzaal en Gonda moest ze bij elkaar roepen omdat Mieke een vlieg uit haar oog probeerde te halen. De les verliep beter dan de vorige keer en dit gaf een goed gevoel. De les voor volgende week is ook alvast klaar, relaxed!
Hierna had Mieke nog privélessen en moest Gonda stand-by staan voor een docent die al meerdere malen niet is op komen dagen. Maar Mieke’s leerlingen kwamen niet en de docent kwam dit keer wel opdagen dus konden we nog een uur de lessen uitwerken op de computer. Daarna ging Gonda naar het koor en Mieke had nog 1 leerling.
Bij het koor ontmoette Gonda een Nederlandse dame die goede tips had voor ons koor-to-be. Gonda kon helaas niet tot het einde mee repeteren. De supermarkt gin om 21 uur dicht en ze had nog geen avondeten gehad. Ze vond een kant en klaar maaltijd, super simpel, alleen pasta en tomatensaus en onderweg belde Mieke dat ze wat koekjes had ingeslagen als diner, superlief 
Thuisgekomen bleek zelfs pasta met tomatensaus superpittig, het werd dus een pak koekjes met thee..

Dag 29
Dinsdag is eigenlijk culturele dag, maar omdat we allebei nog veel aan school moeten doen maakte we er maar een school dag van. We moesten vroeg op want we hadden stage bespreking met Marloes bij Higher Ground. Dus ja, supervervelend, dat betekent again pannenkoeken. We bespraken alle zaken tot nu toe die we hadden gedaan en die we nog gaan doen.

Na het bespreken gingen we beginnen aan onze 1e paper die we allebei nog moesten inleveren. Gonda’s verbeterde versie en voor Mieke nog haar eerste versie. Vrij slecht aangezien we dit met kerst eigenlijk al af moesten hebben.. Maar goed, vandaag was de deadline die we onszelf gesteld hadden. Het moest af en als dat niet lukte mochten we niet naar yoga en werd het de hele nacht doorwerken.
Gonda was al vrij snel klaar aangezien ze een paar dingen moest veranderen. Maar Mieke had het nog wat zwaar. Gelukkig had ze het bijna af voor de yoga dus mocht ze mee en moest ze het later de avond afmaken. Om 16 uur gebeurde waar we al die tijd op hebben gehoopt.. MATRASCOVERS!!! Het was een feest, we kregen allemaal een soort dikke deken om op ons matras te leggen ter verlichting van onze gevoelige ruggetjes. Mieke haalde alle kussens onder haar matrashoes vandaan en onze bedden werden opnieuw opgemaakt.

Op naar de yoga, dat was vrij zwaar dit keer, de benen lagen in de nek en dan moesten we onszelf nog van de grond krijgen met onze armen die onder de benen door waren gestoken. Het zal er niet uit hebben gezien, Mieke kreeg zichzelf geeneens van de grond. Daarom was het eigenlijk ook wel vrij komisch! De yogajuf was ook een stuk minder zweverig. (gewoon zeggen dat het lastig is in plaats van ‘Enjoy the feeling of this great position’ terwijl je totaal in de knoop ligt..)
Na het sporten gingen we eten bij Moksh, het restaurantje naast de yoga. Hier hebben ze elke dinsdag en vrijdagavond een band en Anne had super veel zin om te dansen. We hebben nog even de laatste 10 minuten van de band gedanst en ons prima vermaakt. Maar toen moest Mieke toch echt nog aan haar paper. Om 12 uur was ie dan eindelijk af!! Opsturen en niet meer aan denken. Nu op naar de volgende paper!

Dag 30
Weer tijd voor een rondje hardlopen. Mieke was vroeg uit de veren om ontbijt te halen, terwijl Gonda niet uit d’r bed wilde komen.. Toen Mieke op de deur ramde, kwam er toch beweging in hoewel dat heel zwaar was met zo’n fijn bed!
We hadden allebei niet zo heel veel zin in ons rondje, maar we moesten wel.. Gonda was niet zo lekker de dag ervoor, ook niet zo gek na het thee diner, dus we besloten het korte rondje te doen. YES, we haalden het zonder stoppen tot thuis . We hadden yoghurt met fruit en cornflakes zeker verdient in het zonnetje op het dakterras! Daarna hadden we tijd om onze Kids Music les voor te bereiden van vanmiddag. Rond 12 uur belden de dames om gezamenlijk te lunchen. Super gezellig naast een wespennest. Nadat Anne 3 keer duidelijk “cold plain water”, had besteld kregen we warm water geserveerd. Top! De wraps waren niet pittig, lekker dus, alleen jammer dat de frietjes bedekt waren met chili .
Vervolgens werd de was binnengehaald en gingen we terug aan school, de Kids Music les was helaas gecanceld doordat er maar 2 aanmeldingen waren.. Mieke ging nog even privéles geven, terwijl Gonda genoot van het uitzicht op het dakterras (gierig!).
Vanavond gaan we lekker bij de buren eten, en vieren dat we het al exact 30 dagen hebben volgehouden hier, wat hebben we het zwaar..

Ps. We hebben heel veel foto’s van Mieke en Gonda aan het schoolwerk maar dat lijkt ons toch wat overbodig. Volgende blog weer gezellige foto’s!