De weg terug..

Tja, sta je dan op het vliegveld van Kathmandu. Net door de douane, na formulieren te hebben ingevuld, alles in orde, ontdek je de sleutels van het guesthouse in je tas..
4,5 uur later, na het opmaken van de laatste roepies in de souvenirshops en het eerste vliegtuig naar Kuala Lumpur belanden mijn moeder en ik in een gezellig eettentje op de loungeset. Na weer 4 uur wachten (en de tijd weer voor en achteruit en dan weer terug te hebben gedraaid) stappen we in het volgende vliegtuig. Onderweg al weer heel raar om Nederlands om je heen te horen, het dringt door: dit is echt het einde van het Nepal avontuur..
Ik kwam tot de ontdekking dat ik zijwaarts met benen opgevouwen en al tussen de stoelleuningen paste en dit bevorderde het slapen behoorlijk. Af en toe even omdraaien om het hoofd van de buurman iets bij te sturen en mijn eigen slapende benen tot leven te wekken.. Tja 12 uur zitten is geen pretje. Na weer heerlijke maaltijden en een glas wijn wat voor de nodige afleiding zorgde (lekker heen en weer naar het toilet, zoals na de poonhill trekking). Belandde ik toch echt weer op Nederlandse bodem, hoewel er eerst nog even iemand door de marechaussee uitgepikt werd..
Na ongeveer een uur op de koffers wachten kwam het sein "alle bagage gelost" en sprintten we met nog 5 anderen naar de servicebalie.
"Uw koffers staan nog in Kathmandu, het vliegtuig was te zwaar beladen. Morgen bellen we u met de vraag wanneer we ze thuis kunnen bezorgen"
Yes. dat kon er nog wel bij. Gelukkig stond papa al te wachten en konden we snel in de auto naar huis. Toch jammer dat hij niet had onthouden waar hij de auto had geparkeerd, want op Schiphol lijkt alles op elkaar... ;)
Raar om terug te zijn, vreselijk om niet alle souvenirs uit te kunnen pakken, kleding te kunnen wassen etc.

Nepal, je was fantastisch, maar wat was ik toe aan die bruine boterham met hagelslag.

Mieke sterkte tijdens je lange reis morgen en hopelijk zijn ze lief voor je thuis (hint!)