Doei Mieke!!!

Dag 79.
De aller laatste dag les geven!! In de ochtend hadden we een afspraak in Thamel met een man die alles af weet voor de trip die we gaan maken naar Chitwan. We gingen gezellig ontbijten met deze meneer en hij vertelde hoe en wat. Het klonk super leuk en we hadden eigenlijk snel besloten. Het bedrag was precies goed (dat wil zeggen, verbazingwekkend goedkoop). We gingen alles doen wat we wilden en dat inclusief een goed hotel en eten.
Toen gingen we lunchen op het dakterras en daarna was onze aller aller laatste les in Nepal. Op het einde kregen we een knuffel van de leerlingen, na die paar weken waren ze toch best wel leuk geworden.
In de avond gingen we onze spullen pakken en eten bij Tikali. Gonda was mega irritant, ze had haar zenuwen niet meer onder controle.

Dag 80.
Om kwart voor 6 stond de wekker, Mieke had wat opstart problemen maar kwam uiteindelijk toch ook haar bed uit. Om kwart over 6 namen we de taxi naar restaurant 1905 waar de bussen naar Pokhara en Chitwan vertrekken. Een grote bus die al aardig vol zat en om 07.10 vertrok. Aangezien we met z’n 3en waren, Lisa Gonda en Mieke, moest 1 iemand naast een jongen zitten. Het was eerst Lisa’s beurt. En opeens moest Lisa een beetje lachen, de jongen zat zo hard te knikkenbollen dat het leek alsof hij een tik had. Toen het Gonda haar beurt was om naast hem te zitten kon ze zich niet meer inhouden en ging ze synchroon dansen met de jongen. Lisa en Mieke kwamen niet meer bij van het lachen, de hele bus was wakker behalve de jongen. Het stomme was nog dat hij naast het raam zat en dus gewoon even zijn hoofd tegen het raam kon leggen.
Om 12 uur hadden we een stop om te lunchen. Mensen gingen als dieren op het restaurantje af en plunderden het hele winkeltje. Wij hielden ons in, het eten zag er niet uit en we voelden ons al niet zo lekker. Het zou niet heel lang meer duren, we zaten al op de helft!
Maar om ongeveer 15:00 uur kwamen we in een file, we stonden in de hitte en we mochten het eerste kwartier niet de bus uit. De buschauffeur dacht dat we zo wel weer zouden gaan rijden; niet dus! Er was een ongeluk gebeurd en het zou zeker nog wel een uur duren. Maar we raakten aan de praat met wat Nederlanders en ze kwamen we in de schaduw het uur wel door. Daarna gaf de chauffeur goed gas en om 5 uur kwamen we dan eindelijk in Pokhara aan. Toevallig kwamen we Dries en Stella tegen, maar omdat het ging regenen moesten we snel in de taxi en we zouden ze later wel spreken.
Het ging keihard los, onweer en regen. Na eindelijk te douchen en even uitgerust te hebben gingen we naar beneden en hier zaten Hennie en Julie al op ons te wachten. We gingen in een gezellig restaurantje eten en wachten net zolang tot de regen over was. Aangezien Lisa nog nooit in Pokhara was geweest hadden we de wekker wederom om 6 uur staan, dan konden we voordat we naar Chitwan gingen nog even Pokhara bekijken.

Dag 81.
We liepen eerst naar het park om de tempel te bezoeken, die had Mieke zelf ook nog niet bezocht. Maar omdat dit al best een lange wandeling was geweest hadden we niet heel veel tijd meer. Dus snel naar Lake side lopen voor het prachtige uitzicht. Omdat het zo vroeg was waren er nog niet zo veel mensen en konden we lekker rustig lopen zonder overal te worden aangestaard.
Om kwart voor 8 werd het toch wel tijd om terug te hollen aangezien om 8 uur het busje klaar zou staan en we ook nog ontbijt hadden besteld. De toast propten we snel naar binnen en de thee werd ook naar binnen gegoten. Toen begon de volgende reis naar het zuiden van Nepal waar het nu zo’n 40 graden is. De sfeer kwam er net goed in, de muziek werd aangezet toen de taxi chauffeur werd gestopt door een paar jongens. De jongen deed heel dramatisch: zet je auto aan de kant, stap uit en wacht aan de zijkant, dan zal er niks gebeuren. We werden helemaal een beetje zenuwachtig totdat we hoorden dat er een staking was omdat er gisteren een ongeluk was gebeurd. Wederom was er een ongeluk en er werd gedemonstreerd, tenminste dit was het eerste verhaal dat we kregen te horen. Dus gingen we maar weer buiten in de schaduw zitten wachten. Maar het wachten duurde dit keer veel langer, we moesten 5 uur wachten. We hebben veel met de lokale kinderen gepraat, gespeeld, zelfs nog even massage trein gespeeld..
Na 5 uur wachten kwam er eindelijk weer een beetje beweging, gelukkig, het werd nu toch echt wel heel erg warm! Maar nu moesten we nog zeker 3 à 4 uur aangezien we in de ochtend nog niet heel lang onderweg waren geweest. Om 6 uur kwamen we dan eindelijk aan in Chitwan waar we een welkomstdrankje kregen, smerige aanmaak limonade (het idee was goed).
Snel opfrissen, dat was wel nodig na de hele dag op de weg, en om 7 uur kregen we het avondeten. En hoe kan het ook anders: Dal bhat. Na nog gezellig te hebben gekletst waren we eigenlijk wel klaar en gaar, we gingen lekker slapen. De wekker stond dan ook alweer om 6 uur.

Dag 82.
Om 6 uur kregen we thee om de dag goed te beginnen, we werden meteen in een jeep gegooid op weg naar de olifanten. Het was nog lekker koel en iedereen had er veel zin in.
Toen we aankwamen bij de olifanten werden we toch wat zenuwachtig, wat een enorme beesten zeg! Gary, Lisa, Gonda en Mieke gingen samen in 1 bakje- Gary en Mieke aan de ene kant, de 2 dames aan de andere kant. En daar ging de olifant, het zat voor geen meter! Maar we hadden wel geweldig uitzicht en liepen gezellig met de andere olifanten door de jungle.
Maar nadat we de rivier waren overgestoken en een eind hadden gelopen, werden we toch wat zenuwachtig. Aangezien Mieke en Gary samen zwaarder waren dan de andere kant en het hele bakje naar de linkerkant hing waren we bang dat we naar beneden zouden donderen. De olifant voelde het ook en af en toe verzette hij met een hopje het bakje, maar al snel zaten we weer scheef. Tijd voor verandering, Gary ging naar de andere kant en het zat al veel beter. Maar nog steeds hingen we naar de rechterkant, de rug van de olifant was gewoon scheef.
We kwamen ongeveer 9 uur terug en kregen het ontbijt, toast met jam en boter, een pannenkoek en aardappels. Na het ontbijt gingen we naar de plek waar de olifanten worden gewassen. De olifanten liepen het water in en werden daar met een steen flink geschrobd door hun baas. Je zag dat de olifanten er echt van genoten. Helaas werden ze toch nog even aan het werk gezet, sommige mensen gingen namelijk op de olifant zitten en werden dan een paar keer nat gespoten. Het zag er leuk uit, maar wij bedankten vriendelijk.
Het was al aardig heet geworden en daarom zagen Lisa en Mieke het niet meer zo zitten om te blijven, ze zouden levend verbranden. De rest bleef nog even om te genieten van het uitzicht en even rustig wat te drinken. Lisa en Mieke gingen bij het hotel in de schaduw in een hangmat een boek lezen, ook wel even lekker om bij te komen na een drukke ochtend.
Na de lunch stond even rusten op het programma, de volgende activiteit zou om 15:00 uur plaatsvinden. Dit was omdat het tussen deze uren gewoon veel te druk was om ook maar iets uit te voeren. We gingen allemaal even op onze kamers liggen, Mieke voelde zich niet goed. Om 15:00 uur was de Jungle Walk. Er werd ons aangeraden om lange broeken te dragen (het liefst niet gekleurd), dichte schoenen en ook iets met lange mauwen. Dit voor tegen de muggen, planten en alle insecten. We moesten eerst een rivier over, dus hup de schoenen uit en oversteken maar. Het water was smerig warm omdat het er erg ondiep was, wat fijn was want zo waren we snel aan de overkant.
Achter elkaar in een lange rij volgden we de gids, die af en toe stopte en wees naar iets tussen de bosjes. Herten en wilde zwijnen liepen voorbij, soms moeilijk te zien maar als je goed keek dan zag je wat bewegen. Opeens kwamen we bij de rivier aan waar de gids ons wees op een neushoorn. Heel vet! De neushoorn lag te slapen in de rivier, hij kan hier wel zo’n 14 uur stil liggen te genieten. Af en toe bewoog hij een oor als hij de voetstappen hoorden, dat zag er heel grappig uit.
We liepen door naar de andere rivier en toen wees de gids naar 2 krokodillen. Heel gek, we hadden zeker wat verwacht dat bewoog en zijn grote tanden liet zijn. Maar het leken wel stukjes hout die in het water lagen. Op een gegeven moment hoorden we een rare brul, de gidsen begonnen te rennen en riepen: RUN RUN RUN! Dus ook wij met z’n allen hollen voor ons leven, geen flauw idee wat er aan de hand was. Totdat we veilig waren en achter ons konden kijken of iets ons had gevolgd. De gids vertelde dat er twee rhino’s aan het vechten waren en dat dat heel gevaarlijk kan zijn en dat je daar dus ver vanaf moet zijn. Na deze sprint was de lol er eigenlijk wel vanaf en liepen we rustig terug naar het hotel waar het eten alweer klaar stond. Maar Mieke was helemaal niet lekker geworden en sloeg het eten even over. Ook moest ze helaas de cultuur avond overslaan en met koorts haar bed in.
Gonda daarentegen heeft zich prima vermaakt op deze avond. Er werd namelijk gedanst en de gids had al aangekondigd dat er publieksparticipatie vereist was. Met de camera van Gary gemonteerd zat ze al klaar, dus toen het moment daar was, kon er niet getwijfeld worden. Gelukkig beklom ook Lisa het podium en hebben we ons flink in het zweet gewerkt met de Nepalese dansen voor een goed gevulde zaal..

Dag 83.
De dag begon weer om 6 uur met een kopje thee. Mieke voelde zich al iets beter en ging mee naar de kano trek. We werden achter elkaar in een super smal bootje neergezet en achterop de boot ging een man staan die met een bamboe stok de hele boot bestuurde. Het was ongelooflijk rustgevend en we hebben veel vogels gezien. Eén daarvan was de grootste vogel in Chitwan, echt belachelijk groot (1.20 meter) en hij vloog ook nog een stukje weg.
Na de kano trek gingen we snel ontbijten want om 10 uur stond het volgende alweer op het programma. We gingen naar de jonge olifanten stal waar de olifanten worden opgeleid om te werken. De grote olifanten zaten met kettingen vast aan een paal en stonden de hele tijd te bewegen, heel naar om te zien. Maar de kleine olifanten liepen los en kwamen toch maar even kijken wat al die mensen hier deden. Mensen voerden ze koekjes en aaiden ze, ons groepje was toch iets te schijterig. Om 11 uur kwamen we thuis en Mieke werd weer helemaal niet goed en ging wederom in bed liggen. Hennie ging nu toch maar eens naar de apotheek om wat pillen te halen die bij haar zelf tijdens de trekking erg goed hadden geholpen.
Ze kwam terug in een super mooie Kurtha, helemaal op z’n Nepalees. De groep ging lunchen en hadden er nu mooi nog een bordje bij, stelletje gieren. Om 14 uur gingen we maar eens het dorpje bezoeken, kijken naar souvenirs etc. Heel gek, je loopt gewoon rustig op straat; komt er een olifant langs. In plaats van fietsen hebben ze hier olifanten om zichzelf te vervoeren.
Om 15.00 uur stond de Jeepsafari op het menu. Wederom zagen we meerdere neushoorns, herten, een krokodil en mooie vogels. Gary moest zich nog even uitsloven; hij had een krokodil gespot die de gids over het hoofd had gezien!
In de avond gingen we rustig lunchen, Mieke had voor het eerst weer een beetje trek dus rustig beginnen met een bord rijst. We hebben nog gezellig gezeten maar om 10 uur ging toch echt het licht uit!

Dag 84.
Gary is jarig; 25! En daarom hadden we ballonnen opgeblazen en een confetti schieter gekocht. We stormden de kamer in om de ballonnen naar binnen te gooien en confetti te spuiten, terwijl we lang zal hij leven zongen. Gary kon er wel om lachen, de kamer wat minder (en Mieke’s ouders weten dat uit ervaring). Het was één grote chaos, maar we moesten eerst snel thee drinken; we zouden het wel opruimen na de Birdwalk. We liepen achter de gids aan die een grote verrekijker mee had. Hij stelde deze dan in en iedereen kon zo de vogel spotten. Hele mooie en veel leuke geluiden die je nog nooit gehoord hebt.
Ons laatste ontbijt voordat we om kwart voor 9 naar de bussen vertrokken. We werden vriendelijk gedag gezegd en we bedankten het personeel. Om kwart over 9 vertrok de bus naar Kathmandu en de reis verliep voor het eerst prima. Wel kwamen we onderweg nog wat ongelukken tegen waardoor het even chaos was. Maar ’s middags reden we dan eindelijk Kathmandu binnen en dan merk je het verschil toch wel heel erg. We reden dan ook wel het armste gedeelte van Kathmandu binnen maar wat een uitlaatgassen, arme mensen, huizen op elkaar, chaotische troep etc.
We namen een taxi naar huis, de taxi chauffeur was nieuw en hij had nog leuke praatjes. Een leuk jong jochie die uit Pokhara kwam om hier te werken. Zijn moeder had op jonge leeftijd zelfmoord gepleegd omdat ze niet meer kon omgaan met haar vader. Deze vader had een nieuwe vrouw en daar kon de jongen niet mee overweg, daarom is hij op zichzelf gaan wonen. Daarnaast vertelde hij dat taxi chauffeur zijn heel gevaarlijk is. Tijdens night time worden er veel roven gepleegd, mensen die dronken zijn jatten het geld door eerst veel geweld te gebruiken. Hij had zelfs al een keer een mes op zijn keel gekregen en daarom reed hij niet meer tijdens night time, alleen nog maar overdag.
In de avond gingen we eten bij Road house, lekker gemakkelijk. Gary had gekozen omdat hij jarig was en omdat het hun laatste avond was. We zaten gezellig, maar de busreis hakte er toch best wel in. Daarom stortten we helemaal in en om 10 uur gingen we naar huis om te slapen.

Dag 85.
De dag begon vroeg, er moest afscheid worden genomen van de Maltezers, er moest een paper worden afgemaakt en er moesten nog dingen worden bezocht. Gonda ging met haar moeder naar Kathmandu Durbar Square en Pashupatinath, Hennie moest ten slotte nog een beetje cultuur snuiven. Mieke ging aan het paper die nog steeds niet af was.
En vanaf nu is de tijd aangebroken dat de groep uit elkaar gaat, mensen gaan verder reizen en terug naar Nederland. De reeks begon met Anne en Frank waarmee we, voor hun de laatste avond, gingen eten bij Falcha. Anne gaat door naar Cambodja, Thailand en India en Frank gaat terug naar Nederland. Een gezellige avond waar we lekker hebben gegeten.

Dag 86.
Vandaag gingen Gonda en Hennie naar een relaxed resort. Aangezien het de laatste dag zou zijn dat het mooi weer was gingen Mieke en Lisa naar Kathmandu Durbar square. Erg gezellig gehad, veel mooie dingen gezien en leuke spulletjes gekocht. We hadden de entreetickets van Gonda en Hennie van de vorige dag mee en de porter trapte er volledig in! Gewoon wat zelfverzekerd praten en je komt er wel door.

In het resort hingen overal bordjes dat je moest uitkijken voor de aapjes, terwijl er geen aap te zien was. Gelukkig kwam er toch af en toe een ‘kudde’ (heet dat zo bij apen?) voorbij van ongeveer 30 apen. Het was superfijn om in de bossen en bergen weg te zijn van de stoffige en lawaaierige stad.
Bij het dichtdoen van de gordijnen ’s avonds bleek dat de bordjes toch niet voor niks waren. Aan de andere kant van de balkondeur staarde een aapje terug, toch wel schrikken..
In de middag in Patan moesten Mieke en Lisa op tijd terug zijn aangezien ze een nieuw meisje moesten ontvangen, Roos. Zij gaat een groot deel van de lessen van ons overnemen, een leuk en energiek meisje dus dat moet helemaal goed komen. We konden helaas de traditie van de eerste avond Dal bhat eten er niet in houden aangezien het de laatste avond van Stella was en we dus in Thamel bij de boomhut gingen eten. We zaten met een grote groep rond de tafel en hebben ons prima vermaakt. Mieke had nog even met Kiran, de drummer die bij ons had meegespeeld met Dollywood, gesproken en aangezien het nationale jazz dag was gingen we naar het tentje waar hun band moest optreden. Een heel relaxed tentje waar een goede sfeer hing, helaas hebben we dit tentje nu pas gevonden. We hebben nog een gezellige avond gehad met alle mensen.

Dag 87.
Wederom een dag aan de paper, vandaag moet deze toch echt af! En het is gelukt, zo goed als in ieder geval. Hij is opgestuurd naar de begeleider maar aangezien het vakantie is in Nederland krijg ik hem pas terug als ik alweer in Nederland ben. Dan nog de laatste dingen aanpassen en dan inleveren die hap!

Ook Gonda en Hennie kwamen weer terug vanuit het paradijs, het schone gevoel was in een uur bij het bezoek aan de grote stupa in Boudha al weer verdwenen.
Aangezien het de dag van de arbeid was konden we niet bij de buren eten, dit hield in: nog steeds geen Dal bhat voor Roos. Het was gaan regenen en onweren, het kwam met bakken uit lucht. We gingen bij Ratomato eten waar we lekker gezeten hebben en goed gegeten.

Dag 88.
De laatste dag van Gonda alweer. Na een hele nacht onweer begonnen we de ochtend met broodjes, waarna we het eindgesprek met Marloes hadden bij Higher Grounds. We kregen de officiele formulieren, en we praatten nog lekker na over alle lessen en andere zaken die we hebben meegemaakt. Daarnaast hadden we het over de toekomst, wat nu? Marloes, ouwe hosselaar dat ze is, had door dat Mieke’s plannen nog niet helemaal vast staan en ze stelde al voor om gauw nog eens terug te komen, wie weet!
Helaas regende het pijpenstelen en het plan van Mieke, Lisa en Roos om naar Boudha te gaan leek wat minder aantrekkelijk. Gelukkig werd het weer iets beter en besloten ze toch te gaan. Gonda en Hennie moesten inpakken, tickets regelen (wat niet zo soepeltjes verliep) en Hennie had nog geen echte Kurtha op maat laten maken. Dat moest natuurlijk nog! Op deze korte termijn is dit nog gelukt ook!
’s Avonds mocht Gonda kiezen, omdat het haar laatste avond was. Het plan stond eigenlijk al vast: Moksh om bij de Duitse Dollywood mannen te luisteren onder het genot van een pizza en vervolgens nog een keer losgaan bij de Reggaeband in The House of Music. (Voor trouwe lezers, je weet wel, waar we de eerste keer niet genoeg geld bij ons hadden..)
Iedereen was al voor het eerste biertje in een dronken stemming, toen ook nog ongeveer iedereen die we hebben ontmoet in The House of Music bleek te zijn kon de avond niet meer stuk.
Uiteraard blijft het Nepal, dus om 23.00u namen we weer een taxi naar huis.