Honden, vogels en papers..

Dag 56
De dag begon vroeg omdat er papers af moesten en ook nog lessen worden voorbereid. Alweer de 6e babymuziekles, gaat hard! De les verliep goed en we hadden leuke liedjes. Maar toch is het weer fijn als die les voorbij is. Mieke’s stem viel af en toe wat weg, toch weer te hard meegezongen op Sundance. Daarna snel wat eten bij Higher Grounds om vervolgens weer verder te gaan aan de paper. Gonda is op de goede weg, Mieke zit nog in de begin fase maar doet er wel wat aan. ’s Avonds kwam iemand met het geniale idee om bij Road house te gaan eten! Pizzaaaaaa.. Jummie;)

Dag 57
Vandaag hebben we de hele dag aan onze paper gezeten, geen klap aan maar het moet gebeuren!
Ook kwam er weer een nieuwe jongen bij SPAK, Anne. Daar hebben we ’s avonds gezellig mee gegeten.
Dag 58
Om 7 uur stond de wekker, er was weer een dag waarop er aan de paper gewerkt moest worden. Daarnaast moesten we nog privé en Kids Music lessen geven en in de avond hadden we ons gospel koor. Helaas kwamen er vandaag minder mensen opdagen als vorige week, hierdoor was het vrouwen koor heel klein. We denken/hopen dat het gedeelte van deze vrouwen naar de zondag komt, aangezien we denken dat ze niet zo laat over straat mogen. Na het koor gingen we nog bij de buren in het restaurantje eten. De lieve man was er niet, en een van de drie jonge jongens leek op hem. Hij bleek inderdaad zijn zoon te zijn, de baas was naar India. We kregen extra linzenkroepoek (de Nepalese naam van deze crackers is te moeilijk om te onthouden..) en we gaven ze een extra fooi, hoewel ze dat eerst niet begrepen.
Dag 59
In de ochtend nog even snel aan school, voordat we om 9 uur een afspraak hadden met Marloes om even te praten over schoolzaken.
Lekker bij Hannah’s in het zonnetje dachten wij, maar nee na een uurtje praten begon het heel hard te waaien. Snel afrekenen want het kon zo wel eens los gaan!
Maar op de weg naar huis hoorden we dat we in de krant stonden en die moesten we dan natuurlijk wel hebben. Dus naar het krantenwinkeltje waar de krant wel 5 rupie kost! En ja hoor, daar stonden we eventjes beroemd te wezen. Een leuke foto van Dollywood, helaas stond er niks over geschreven.
De rest van de ochtend hebben we aan school gezeten terwijl het buiten goot. Gonda heeft haar paper ingeleverd! Jiehoe! Nu Mieke nog, wordt aan gewerkt.. Om 13 uur kregen we toch wat honger en we hadden een tijd niet meer bij SOMA gegeten, dus snel tussen de buien door naar SOMA rennen. Onderweg kwamen we nog een drummer tegen van Sundance en toen we bij SOMA kwamen kenden we ook bijna iedereen. Het leek net alsof we hier al heel lang wonen en we daardoor iedereen gedag kunnen zeggen. Heel gek voelde dat.
Na het eten weer verder aan de paper. Om 16 uur ging Mieke even kijken hoe het bij Gonda stond, Mieke was nog niet op de hoogte dat ze het had ingeleverd en toen ze terug kwam in haar kamer schrok ze zich rot. Snel gillend terug naar Gonda haar kamer ‘Er zit een vogel in mijn kamer’. Gonda de held kon er wel om lachen en heeft het beest keurig naar buiten gejaagd via het raam. We waren zo geschrokken dat we niet meer aan school konden, hehe. We gingen opzoek naar een kurta, een jurkje met een harem broek dat ze hier allemaal dragen. Ze worden helemaal op maat gemaakt, waarbij dus alles wordt opgemeten.. Volgende week zijn ze klaar en kunnen we ze ophalen.
In de avond gingen we eten bij Falcha, naan met allemaal soorten curry’s. Erg gezellig en erg lekker. Maar er stond ons een verassing te wachten toen we thuis kwamen. Er is hier namelijk een straathond die je overal naartoe volgt door Mieke de Schurft genoemd. Het maakt niet uit hoe ver je gaat, hij volgt je! En dus ook naar huis. Op een of andere manier stond onze poort weer open en nog voordat we het wisten ging de hond naar binnen. Wij met man en macht proberen dat beest naar buiten te krijgen (Lisa binnen, Anne (onze stoere man) boven op de muur en Mieke gillend (ja echt!) op de trap). Dat lukte niet.. Toen maar met een stok prikken, ook dat interesseerde hem niks, terwijl die stok het beest toch echt bijna doorboorde (een enkele stap opzij was het resultaat). Na 5 minuten hadden we hem eindelijk uit de poort gejaagd, waar hij jankend bleef zitten. We kwamen erachter dat ‘onze’ hond er niet was. Chill, wat nu?! Dan maar een rondje lopen op de buurt met de stok in Gonda’s hand. Staat onze hond gewoon op een dak met de zwarte brigade, niet cool. Toen we onze hond binnen hadden gekregen dachten we veilig te zijn. Maar tijdens dat Tara naar binnenliep sloop de hond ook naar binnen. En aangezien dit geen vrienden zijn gingen ze keihard vechten in de poort waar het heel smal is en wij ook allemaal stonden. De andere hond ging keihard piepen, Tara rende naar z’n hok. Iedereen stond te gillen en was ergens heen gerend. De hond ging er uiteindelijk vandoor, nadat hij weer met de stok eruit was gejaagd.
Dag 60
Wederom vroeg opgestaan om te werken aan papers, schoolwerk en de komende groepslessen. Om 9 uur ging we even met alle meiden ontbijten aangezien 2 van ons vanavond première hadden van hun toneelstuk en we die dus de hele dag niet zouden zien.
Om 7 uur gingen we naar Moksh, hier zou de band optreden die het Nepalese liedje hebben geschreven dat wij coverden op Sundance. Daar aangekomen werden we weer door iedereen begroet en het was leuk om alle mensen te zien. Ondertussen ging Mieke even praten met de baas van House of Music. En zo werden we gevraagd of we nog bij de Reggae band waar we 2 keer ginen dansen willen komen zingen (voor trouwe lezers, die tent waarbij we de rekening niet konden betalen..). We hopen dat het nog gaat lukken aangezien we niet heel erg lang meer hebben.
Franz en Susi kwamen terug van hun trekking, helemaal verbrand. Ze hadden leuke verhalen en we hebben gezellig gekletst. Toen begon de band en gingen we naar het zaaltje waar iedereen gezellig rond tafels zat. Wij dachten dat het een dikke party werd, iedereen zat rustig te luisteren. Dus ook wij gingen maar even zitten en luisteren. De band was leuk, speelde wel cliché nummers en sloofde zich erg uit, maar dat was eigenlijk juist heel grappig om te zien. Inmiddels was iedereen al wat losser en werd er uiteindelijk toch ook echt gedanst. Toen ons lied kwam die wij hebben gezongen met Sundance, werden we door één van de eigenaren van Moksh gevraagd om te dansen (terwijl het grootste gedeelte van het publiek weer netjes op hun stoel aan de tafel zat..). De rest van de avond hebben we wat met locals gedanst en ons prima vermaakt.

Dag 61

Een druk dagje waar we allebei zat te doen hadden. In de ochtend ging Mieke aan haar paper en Gonda checkte guesthouses voor wanneer Gary er is.
Om 11 uur gingen we naar Thamel omdat Gonda de bungeejump moest regelen. We hadden het snel gevonden en het zag er allemaal verzorgd uit, op het uitspreken van Gonda’s naam na was alles perfect (inclusief de jongen die ons hielp). Nadat we hadden betaald en alles geregeld hadden gingen we door naar het weeshuis.
Hier vertelde we de leerlingen dat we over 2 weken een klein concertje geven met alles wat we hebben gedaan. Nu moeten ze wel gaan oefenen, ze hadden niet veel gedaan in verband met de tentamen weken die nu voorbij waren. Bij het koor ging het super goed, de meiden hielden eindelijk hun eigen stem vast! Helaas kregen we hier te horen dat er 3 oudste kinderen aankomende weken er niet zijn. Dat betekent 2 bij die piano weg en 3 bij het koor weg. De enige jongen die zuiver zong en de andere 2 jongens daarin hielp zal er dus niet zijn… Helaas pindakaas! Dan moeten we ze zelf maar bij staan, of we kunnen Anne nog even strikken aangezien hij toch hun nieuwe leraar wordt.
Na de lessen moesten we haasten, we hadden een theater voorstelling die we gingen bezoeken. Het was nog wat moeilijk vinden maar om kwart voor 5 kwamen we aan. Het is het stuk dat Sjifra, Stella en Lisa hebben gemaakt met een groep Nepalese theater jongeren. Dat was dan ook gelijk het probleem, het was Nepalees. Maar gelukkig had Stella van te voren uitgelegd wat het stuk inhield en aan het publiek te horen was het erg grappig. Voor ons was het leuk om de dansen te zien en te herkennen, de meiden hadden deze af en toe al voorgedaan in het guesthouse.
Na een leuke voorstelling gingen we nog even wat drinken bij het theater. Hier werden Stella en Lisa gevraagd om in een film te spelen. En of ze die witte vriendjes mee wilden nemen…
We gingen ’s avonds eten bij de Mexicaan, erg gezellig en leuk gezeten. Het eten was iets minder..
Dag 62
Zondag, wat betekent de eerste ochtendrepetitie met het koor! Jammer genoeg niet zo veel mensen als we hadden gehoopt, maar we gingen ervoor! We hadden deze keer een iets andere aanpak: we hadden de verschillende stemmen opgenomen en iedere stem mocht apart hun partij oefenen. Dit werkte heel goed, ondanks dat we met veel minder mensen waren. Na afloop waren we wel toe aan ontbijt/lunch en gingen we lekker in het zonnetje bij Assa heerlijke sandwiches eten. Daarna had Gonda een drukke lesdag en ging Mieke aan haar paper.
De drukke lesdag van Gonda bleek een stuk minder druk dan gepland; de eerste student die een uur les zou hebben is uit de Vallei voor een paar dagen, de tweede kwam niet opdagen, de laatste student wilde een uur eerder.. Ook was er een nieuwe student die naar aanleiding van het koor extra zangles wilde, zij kwam gewoon zoals afgesproken op haar lestijd opdagen.. Mieke had ook een nieuwe heel jonge pianiste, die erg slim bleek!
’s Avonds gingen we eten bij de Japanner, Sushi! Het was super gezellig en het eten was ook heerlijk!

Dag 63

We begonnen de dag met lekkere Duitse broodjes, waarna we de babymuziekles en de workshop van dinsdag voorbereidden. Deze keer waren er maar 3 baby’s en gezellig kletsende ouders..
Vervolgens was het onze gesmeerde broodjes eten (volgens Mieke’s moeders moet je altijd al gesmeerde broodjes bij je hebben, dan hoef je niks te kopen) en ondertussen een bespreking met Ritisha. We bespraken alles wat er te bespreken viel en kregen het Rafting formulier, om onze gegeven alvast in te vullen. We gaan er echt aan geloven volgende week maandag..
Daarna grepen we de cajon, waarvoor we hopelijk nog een speler zouden vinden onderweg, en gingen we richting studio van het Jazz Conservatory Kathmandu. We gingen het Nepalese nummer Dherai dherai opnemen, dit was een tophit op Sundance! Daar aangekomen moesten we zelf op zoek naar wat er nodig was: lessenaars, microfoons, piano, pedaal en standaard etc. Nadat we alles hadden klaarstaan in twee verschillende ruimtes, een voor de vocalisten en een voor de instrumentalisten, vond de geluidsman het een goed moment om te zeggen dat we beter van ruimte konden wisselen. De instrumentalisten, onze twee Duitse vrienden, versterkt door een Spaanse pianist die Marloes van de gang had geplukt om cajon (drums) in te vallen, konden beter in de ruimte waar wij zaten gaan zitten en omgekeerd.. Dus alles werd weer verhuisd, geen probleem.. We zouden beginnen, maar Marloes merkte nog even op dat er geen snoer aan de microfoon zat.. ohja..
Allereerst werd de band opgenomen, terwijl wij over de microfoon in hun oor meezongen. De geluidsman had ook de tijd van zijn leven, omdat wij verschillende keren toch nog een andere tekst zongen dan oorspronkelijk.. Tja, voor ons klinkt Djadé het zelfde als jadé, maar het ene betekent dat je weg gaat en het andere betekent een herinnering.. In drie keer was dit gepiept, waarna het onze beurt was. Toch wel lastig om in 1 keer alles goed te zingen, maar na ook 3 keer en nog wat reparaties vonden we het welletjes. Ondertussen was de gitarist het wachten wel zat en we vroegen hem om een beetje water te brengen als hij zich toch verveelde. Het was lastig om door te zingen toen we de vissenkom voor het raam zagen zweven.. Kortom een superleuke ervaring! De track zal natuurlijk naar DE radiostations van Kathmandu gestuurd worden, wie weet horen we onszelf dus nog eens terug..
Na de opnames waren we wel toe aan een goede kop koffie, vers gemalen en gefilterd, die we bij een superleuk tentje naast de studio bestelden. De prijs bepaal je zelf, er staat een kip waar je een donatie in mag doen!
Daarna was het voor Mieke tijd voor haar paper en ging Gonda nog even terug naar SPAK om de cajon terug te brengen en notenbalken voor de workshop uit te printen. ’s Avonds werd er gegeten bij Thakali, zoals altijd weer prima te doen. Onderweg vernamen we van Stella dat ‘de schurft’ dood was. De schurft is die vreemde straathond die ons allemaal al een keer hele einden kwispelend heeft gevolgd en pas zelfs binnen onze poort was. Dit wilden we wel even bevestigd zien, dus het werd een uitstapje na het eten in het donker naar een dode hond aan de kant van de weg.. Juist..
Er werd nog even geskyped met Nederland en vervolgens was het tijd voor een dutje, aangezien er morgen veel op het programma staat!